Bölüm II (Artenis)

Siyah bayrak askerlerinden olan Artenis büyük bir savaşçıydı. Savaşlar zamanında ikinci orduda bin kişiyi komuta etmiş, ordusunun zaferine büyük bir katkı sağlamıştı. Savaşlara son verildiğinden beri de suikast görevlerini üstleniyordu. Şimdiye kadar beyaz bayrak yandaşlarından yirmi iki şanlı savaşçıyı öldürmüştü ve Khalmendor’un güvendiği, yakın adamlarından biriydi.

Ay takvimine göre kırk sekiz yaşındaydı. Uzun boylu ve kemikli yüzünde parıldayan, sarıya çalan gözleri vardı. Disiplini seviyordu. Askerleri ona saygı duymanın yanında çok da korkuyorlardı. Onu tanıyıp ta aynı hisleri taşımayan olamazdı. Seniterya topraklarında bir trolle dövüşüp ayakta kalan başka bir savaşçı ne görülmüş ne duyulmuştu. Sinirlendiğinde neler yapabileceğini kimse kestiremiyor, isteklerine boyun eğmekten başka çare bulamıyorlardı. Bakışları bile insanı ürpertmeye yetiyordu.

Artenis, emrine verilmiş, canını vermeye hazır elli askeri olmasına rağmen her göreve kendi gidiyor ve hep tek başına çalışıyordu. Bu seferki görevinde de prensibini değiştirmeyi düşünmemişti.

Siyah bayrak köylerinde huzursuzluğa neden olan bir düşmanın peşindeydi. Genç yaşına rağmen ismi tüm Seniterya’ya yayılmıştı. Fakat kimse gerçekten neye benzediğini bilmiyordu. Cesetleri bulunan her askerin ölümünden onu sorumlu tutuyorlardı. Söylentilere göre iyi bir savaşçı olmasının yanında korkunç büyülü güçlere sahipti. Asıl korkutucu olanda buydu. Ama Artenis bunların saçmalıktan ibaret olduğunu ve abartıldığını düşünüyordu. Peşinde olduğu kişinin diğerlerinden farkı yoktu. Kendini kahraman zanneden bir kılıç ustasıydı ve yakında kendi de adı da yok olacaktı. Sadece Artenis’in canını aldığı isyancılar sayılırken anılacaktı.

Artenis’in casuslarından aldığı haberlere göre; düşmanının Khalmendor krallığına yakın ufak bir marangoz köyü olan Aldanic’e gideceği konusunda söylentiler olduğunu öğrendi. Bu sebeple bir haftadır Bargat ormanının güneyinde kurulu olan bu küçük köyde dolaşıyor, aradığı düşmanın kim olduğunu bulmaya çalışıyordu.